رازداری و نقض آن در بیماری های مقاربتی از منظر مکاتب فلسفی نتیجه انگار و وظیفه انگار

زمینه و هدف: رازداری اصلی بنیادین در اخلاق پزشکی قلمداد می شود. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی رازداری و نقض آن در بیماری های مقاربتی از منظر مکاتب فلسفی نتیجه انگار و وظیفه انگار صورت گرفته است تا «خیر اخلاقی» در زمینه مورد نظر آشکار گردد. مواد و روش ها: در مطالعه مروری حاضر با بهره گیری از کلید واژه های بیماری های مقاربتی و رازداری و هشدار به شریک جنسی که طیف وسیعی از مطالعات اخلاق پزشکی را به خود اختصاص داده است، در پایگاه های اطلاعاتی pubmed، sid و google scholar جستجو و مقالات و متون مرتبط جستجو و مورد تحلیل قرار گرفت. ملاحظات اخلاقی: اصول اخلاقی در جستجو و استناد به متون رعایت شد. یافته ها: این دیدگاه ها خود دستخوش دیدگاه های جدیدی شده، چنانکه دیگر نمی توان رازداری مطلق را از مکتب وظیفه انگار دریافت، لذا در گام اول پزشک با بیان حقایق به بیمار، وی را رهنمون به گفتن موضوع به شریک جنسی اش نماید. اگر فرد مبتلا توانایی بیان موضوع به شریک جنسی اش را نداشته باشد، پزشک می تواند با راهنمایی ها و آموزش های لازم به بیمار، به وی در این راه کمک نماید و در صورتی که بیمار همچنان قادر به اقدام نباشد با کسب رضایت از او، این امر را بر عهده گیرد. از آنجایی که جستجو و شناسایی شریک جنسی مسؤولیت پزشک تلقی نمی شود، اگر شریک جنسی به پزشک مراجعه نماید، پزشک می تواند با رعایت بندهای پیشین، راز بیمار را در حد «ضرورت» با شریک جنسی وی در میان گذارد. هرگاه بیمار مبتلا فاقد اهلیت باشد و ضرورت اقتضا نماید، باید سرپرست یا اولیای وی را در جریان راز بیمار قرار داد، در غیر این صورت باید بهترین نفع بیمار مد نظر قرار گیرد. نتیجه گیری: در جمع بندی دیدگاه های موجود در اخلاق هنجاری، مناسب است از مطلق اندیشی دست شسته و با تجمیع دیدگاه ها در عین احترام به اصل رازداری، بهترین نفع را برای هیأت اجتماع و در رأس آن ها شریک جنسی بیمار بر اساس آنچه عقل سلیم آن را بدیهی می یابد، در نظر قرار داد.